شیدای زمانم ، رسوای جهانم
                        بی دلبر و بی دل ، بی نام و نشانم

دامن مکش از من ، بنشین که نه شاید
                         آن دل که سپردم ، دیگر بستانم

افسونگری ای افسانۀ من
             افسانۀ دل دیوانۀ من
                                    شوری و نویدی

 در تیرگی شبهای سیه
             ای روشنی کاشانۀ من
                                    چون نور امیدی

شمعم که به جان می سوزم
                         تا محفل دل افروزم
                                     افسانه منم ، افسانۀ عشقم

حال دل خود می دانم
             گر لب ز سخن می دوزم
                                     دیوانه منم ، دیوانۀ عشقم

پروا از غمها نکنم
            پروانه ام و پروا نکنم
                                     از آتش سوزان

من خود سر تا پا شررم
             آتش کم زن بر بال و پرم
                                     ای شمع فروزان
 

تورج نگهبان